Rozdział.9

Hermiona szła korytarzem pod peleryną.Pierwszy raz używała jej sama,może i nie powinna jej zabierać,ale nie miała wyrzutów sumienia.On z Ronem zachowali się okropnie,to ona też nie pozostała dłużna,a poza tym Harry nie musiał wiedzieć... Kiedy stała już pod obrazem zatrzymała się,żeby przypomnieć sobie hasło.

- Slytherin wymiata,Gryffindor zamiata. - powiedziała z nie chęcią.Przejście otworzyło się.Pierwsze jej wrażenie na widok salonu ślizgonów to było jedno wielkie "WOW".Wcale nie wyglądało to na jakąś ciemną piwnicę.Panowały tam w miarę mroczne kolory,ale równocześnie wszystko było bardzo eleganckie i pasowało do siebie.Na prawo był jeszcze jeden pokój,biblioteka.Czemu Gryffindor nie mógł mieć swojej własnej biblioteki? Książek mieli na prawdę wiele i nie były one tak zniszczone jak te w bibliotece szkolnej.Wyglądało na to,że ciągle kupowali nowe.Biblioteka Slytherinu była dla Hermiony zymś na kszałt raju.Chcąc nie chcąc weszła do środka.Nie mogła określić koloru ścian bo przy każdej stał regał po sam sufit.Na środku pomieszczenia znajdowała się czarna skurzana sofa.Bardzo chciałaby tu zostać i poszperać trochę w tych wszystkich książkach,ale musiała pamiętać po co,a raczej do kogo tu przyszła.Kiedy wyszła z biblioteki rzuciła okiem na kominek,musiało zostać na niego rzucone jakieś zaklęcie bo ogień był zielony.Ciężko jej było to przyznać,ale ślizgoni znacznie lepiej mieszkali.Kawałek dalej zauważyła 3 schody.Poszła tymi środkowymi bo czuła,że to właśnie tędy dojdzie do odpowiedniego dormitorium.Za ledwie parę metrów dalej wiedziała już,że się nie pomyliła.Drzwi to sypialni były czarne i z srebrnym napisem "Malfoy".Jednak nie trzeba jej było napisu,żeby dowiedzieć się kto tu mieszkał.W drzwiach były porobione różne wzory,które być może coś oznaczały,ale tego już nie wiedziała.Każdy jeden napis wyryty dutem zapełniony był srebrem.Już same drzwi wskazywały,że mieszkać może tu tylko ktoś z tym nazwiskiem.No ewentualnie sam Slytherin,gdyby jeszcze żył.Hermiona wzięła głęboki oddech i zapukała do drzwi.Usłyszałą jak chłopak rzuca Alohomore i otworzyła je powoli.Draco zrobił zdziwioną minę nie widząc za nimi nikogo.To przypomniało jej,że nadal ma na sobie pelerynę niewidkę.Zdjęła ją szybko.Ślizgon się uśmiechnął.

- Co,Pottera się okradło,nie? - najwyraźniej bardzo podobało mu się to co zobiła Gryfonka.

- Może. - powiedziała trochę zawstydzona. - A właściwie to skąd ty wiesz,że on to ma? -  dodała zdziwiona.

- No błagam.Wy serio myślicie,że jestem taki głupi jak Crabbe i Goyle?

- Tak,masz rację.Ciastka latają po korytarzu,a ci nic nie podejrzewają. - powiedziała Szatynka roześmiana.

- Jakie ciastka? - spytał podnosząc brew.

- A nie ważne. - odpowiedziała śmiejąc się pod nosem.Może i nie poszła wtedy z chłopakami,ale tyle razy śmieli się z głupoty ślizgonów,że znała dobrze te historię.Szkoda,że tak się wszystko pokomplikowało...

- Masz zamiar tak stać przez cały czas? - głos Daco przywrócił ją do życia.

-E tak,znaczy nie. - powiedziała zmieszana. - Gdzie to dać? - zapytała podnosząc rękę,w której trzymała pelerynę.

- A to Potter'a? - spytał uśmiechając się złowieszczo.I tak znał odpowiedź,ale widocznie miało to jakiś cel.

- Taak... - powiedziała Gryfonka nie wiedząc do czego on zmierza.

- To rzuć ją pod łóżko. - powiedział szczerząc zęby.

- Draco. - upomniała go. - To cenne.

- To tym bardziej rzuć. - powiedział szczerząc sie jeszcze bardziej.

- Ja nie mogę...

- W sumie racja. - powiedział i podszedł do niej. - Lepiej...żebym ja to zrobił. -powiedział i zabrał jej materiał z ręki.Dziewczyna popatrzyła na niego odrobinę zdenerwowana,ale ten posłał jej tylko uśmiech mówiący "nie musisz mi dziękować" i rzucił własność Harry'ego pod łóżko.Widać było,że był zadowolony z siebie.Hermiona już miała po to pójść,ale się powstrzymała.Draco widząc co robi uśmiechnął się jeszcze bardziej (o ile w ogóle to możliwe) i usiadł na łóżku.Hermiona podeszła do niego nie pewnie.

- Nie gryzę. - powiedział tym swoim ślizgońskim tonem.

- Czy ja wiem... - zażartowała i już bardziej pewna siebie siadła na łóżku obok niego.

- Draco?

- Tak?

- Wszystko fajnie,ale mu ty mieliśmy pogadać... - na te słowa chłopak westchnął.

- Wiesz to co napisałem...

- Hmm?

- To nie do końca była prawda... - powiedział jak raz zawstydzony (ale tylko odrobinę).

- CO??

- Chciałem po prostu mieć pretekst,żeby się z tobą spotkać.

- Eee...ok.
- Przeszkadza ci to? - posmutniał trochę.

- Nawet nie wiesz jak.Tu jest tak okropnie.Tyle książek tam na dole...wrrr.- powiedziała  uśmiechając się do niego.Chłopak znowu poweselał.

- A tak na poważnie to zazdroszczę wam tego dormitorium.

- I bardzo dobrze.- powiedział chłopak znowu szczerząc się jak głupi.

- A się ciebie dzisiaj żarty trzymają...

- Tylko przy tobie. -puścił jej oczko.Gryfonka uśmiechnęła się.W sumie to było to miłe.Siedzieli tak razem długo.Rozmawiali,śmieli się,a Hermiona była bardzo zadowolona,że tu przyszła.Tak to pewnie siedziała by sama u siebie i płakała do poduszki.Martwiła się tylko o jedno,czy przypadkiem tu nie zaśnie.Wbrew pozorom sypialnia Draco była bardzo przyjemnym miejscem.Na prawo od wejścia stało wielkie zielono-czarne łóżko.Ściany były w większości czarne,ale ta naprzeciw łóżka była w barwach Slytherinu,z kamieni i szmaragdów.Na końcu pokoju stała duża szafa robiona podobnie jak drzwi i biurko parę metrów dalej.Pasowałoby też wspomnieć,że łóżko stało na podwyższeniu.Parę metrów przed łóżkiem (o ok. 3 stopnie niżej) na kamiennej posadzce stała czarno srebrna skrzynia z bóg wie czym.Trzeba było przyznać,że kto nie urządzał tego pokoju miał gust.Gryfonka leżała teraz obok Draco z głową na jego piersi.Oboje siedzieli cicho po prostu ciesząc się sobą.Aż do teraz.

- Draco mogę cię o coś spytać?

- O co zechcesz. - palnął bez namysłu,ale szybko pożałował."Co zechcesz" to nie było najlepsze co mógł powiedzieć.

- Pokażesz mi ten znak? - spytała cicho.Chłopak westchnął ciężko.Śmierciożerstwo nie było jego zdaniem fajnym tematem do rozmowy.

- Przecież już go widziałaś...

- Tak,będąc krok od śmierci w ciemnym lesie... Nie chcesz to nie.

- To nie to,że ja ci nie ufam czy coś...

- Tylko?

- Tylko to jest dla mnie dość trudny temat.

- Trudny? Przecież sam tak wybrałeś.Chyba logiczne,że tego chciałeś,nie? - spytała zdziwiona.

- Nie.Nic nie wybierałem. - powiedział skrywając emocje.

- Przepraszam... - doszło do niej,że to nie takie proste. Draco wziął jednak pochwili głębszy oddech i powoli podwinął rękaw koszuli.Oczom dziewczyny ukazał się znak,którego nigdy z bliska nie widziała.Gdyby nie było to tym czym właśnie jest może i uznałaby,że jeśli o sztukę tatuażu chodzi to wygląda całkiem nieźle,ale świadomość robiła tu swoje.Powoli zbliżyła dłoń do jego ręki.Chłopak znów ciężko westchnął.Ostrożnie przejechała opuszkiem palca po krawędziach "tatuażu".Wzięła dłoń i spojrzała mu głęboko w oczy.

- To nie twoja wina.To wcale nie świadczy o tobie.Znam cię Draco...

- Wcale mnie nie znasz.

-Ale...

- Nie,nie "ale".Już ja wiem kim dla was jestem.O powiedzieć ci coś.Porównując tego całego Potter'a do mnie to wcale nie jest taki biedny.On żył normalnie,mógł sam podejmować decyzję,robić co chciał,ja tymczasem nie miałem dzieciństwa... - nikomu nigdy.Hermiona siadła na łóżku tak,żeby patrzeć Draco w oczy mając głowę na jego poziomie.

- Racja.Nie znam cię,ale czuję,że to nie ty.Ty nie jesteś taki,nigdy nie byłeś.Wierzę w ciebie Draco.Z resztą jakoś cię w końcu poznać muszę,nie? - uśmiechnęła się do niego delikatnie na pocieszenie.Zadziałało.

- Jakoś tak... W sumie to nawet mam na to pewien ciekawy pomysł.

- Zamieniam się w słuch. - powiedziała z uśmiechem.

- Nie musisz... - odpowiedział i pocałował ją w usta♦

**************************************************************************************

Taki sobie romantyczny myślę rozdział :* Wena przyszła do mnie jak zwykle w nocy,ale że spałam wtedy (kocham swoje sny ♥) to dodaję wam teraz ;) Mam też info co do rozdziałów,a mianowicie,że będą one teraz faktycznie codziennie i tak (ok.) długie jak ten.Albowiem tata umówił  się ze mną,że codziennie mam czas na pisanie.W jego pokoju,bez rodzeńśtwa,dobry sprzęt po prostu - RAJ <3